Εκτός από το ότι χρησιμοποιείται για την κατασκευή χάλυβα, το σιδηροπυρίτιο χρησιμοποιείται επίσης ως αποοξειδωτικός παράγοντας στην τήξη μετάλλου μαγνησίου. Η διαδικασία παραγωγής χάλυβα είναι μια διαδικασία κατά την οποία ο λιωμένος σίδηρος αποανθρακώνεται και αφαιρεί επιβλαβείς ακαθαρσίες όπως ο φώσφορος και το θείο με εμφύσηση οξυγόνου ή προσθήκη οξειδωτικών. Κατά τη διαδικασία κατασκευής χάλυβα από χυτοσίδηρο, η περιεκτικότητα σε οξυγόνο στον τηγμένο χάλυβα αυξάνεται σταδιακά και γενικά αντιπροσωπεύεται από το FeO που υπάρχει στον τηγμένο χάλυβα. Εάν η περίσσεια οξυγόνου που έχει απομείνει στον χάλυβα δεν αφαιρεθεί από το κράμα πυριτίου-μαγγανίου, δεν μπορεί να χυθεί σε κατάλληλο χάλυβα και δεν μπορεί να ληφθεί χάλυβας με καλές μηχανικές ιδιότητες.
Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να προστεθούν ορισμένα στοιχεία που έχουν ισχυρότερη δεσμευτική δύναμη με το οξυγόνο από τον σίδηρο και των οποίων τα οξείδια είναι εύκολο να αποκλειστούν από τον λιωμένο χάλυβα στη σκωρία. Σύμφωνα με την ισχύ δέσμευσης διαφόρων στοιχείων του τηγμένου χάλυβα στο οξυγόνο, η σειρά από ασθενές σε ισχυρό είναι η εξής: χρώμιο, μαγγάνιο, άνθρακας, πυρίτιο, βανάδιο, τιτάνιο, βόριο, αλουμίνιο, ζιρκόνιο και ασβέστιο. Ως εκ τούτου, τα κράματα σιδήρου που αποτελούνται από πυρίτιο, μαγγάνιο, αλουμίνιο και ασβέστιο χρησιμοποιούνται συνήθως για την αποξείδωση στη χαλυβουργία.
Χρησιμοποιείται ως παράγοντας κράματος. Τα στοιχεία κράματος μπορούν όχι μόνο να μειώσουν την περιεκτικότητα σε ακαθαρσίες στον χάλυβα, αλλά και να προσαρμόσουν τη χημική σύνθεση του χάλυβα. Τα κοινώς χρησιμοποιούμενα στοιχεία κράματος περιλαμβάνουν πυρίτιο, μαγγάνιο, χρώμιο, μολυβδαίνιο, βανάδιο, τιτάνιο, βολφράμιο, κοβάλτιο, βόριο, νιόβιο κ.λπ. Οι ποιότητες χάλυβα που περιέχουν διαφορετικά στοιχεία κράματος και περιεκτικότητα σε κράμα έχουν διαφορετικές ιδιότητες και χρήσεις. Χρησιμοποιείται ως αναγωγικός παράγοντας. Επιπλέον, το σιδηροπυρίτιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αναγωγικός παράγοντας για την παραγωγή σιδηρομολυβδαινίου, φερροβαναδίου και άλλων κραμάτων σιδήρου. Το κράμα πυριτίου-χρωμίου και το κράμα πυριτίου-μαγγανίου μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αναγωγικοί παράγοντες για τον καθαρισμό σιδηροχρωμίου μεσαίου-χαμηλού άνθρακα και σιδηρομαγγανίου μεσαίου-χαμηλού άνθρακα αντίστοιχα.
Εν ολίγοις, το πυρίτιο μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ελαστικότητα και τη μαγνητική διαπερατότητα του χάλυβα. Επομένως, τα κράματα πυριτίου πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά την τήξη δομικού χάλυβα, χάλυβα εργαλείων, χάλυβα ελατηρίου και χάλυβα πυριτίου για μετασχηματιστές. Ο γενικός χάλυβας περιέχει 0,15%-0,35% πυρίτιο, ο δομικός χάλυβας περιέχει 0,40%-1,75% πυρίτιο και ο χάλυβας εργαλείων περιέχει πυρίτιο 0,30%-1,80%, ο χάλυβας ελατηρίου περιέχει πυρίτιο 0,40%-2,80%, ο ανοξείδωτος χάλυβας που είναι ανθεκτικός στα οξέα περιέχει πυρίτιο 3,40% -4,00%, ο ανθεκτικός στη θερμότητα χάλυβας περιέχει πυρίτιο 1,00%-3,00%, ο χάλυβας πυριτίου περιέχει πυρίτιο 2%-3% ή υψηλότερο. Το μαγγάνιο μπορεί να μειώσει την ευθραυστότητα του χάλυβα, να βελτιώσει την απόδοση του χάλυβα θερμής εργασίας και να αυξήσει την αντοχή, τη σκληρότητα και την αντίσταση στη φθορά του χάλυβα.
.png)
